Άδεια προσμονή 3/4/1998

Άδεια ζωή , άδεια ψυχή
κι εσύ αλλού.
Άδεια καρδιά, άγρια φυγή
κι εγώ εδώ.
Άδικα έφυγες, δίκαια θα 'ρθεις
Άφησα πίσω τα παλιά για να πλησιάσεις.

Μαύρη ζωή, δίχως πνοή,
είναι η νύχτα που θα 'ρθει
Μαύρη καρδιά, ζεστή ψυχή
είναι του Απρίλη η αυγή.

Μαύρα τα χρόνια τα παλιά
χωρίς εσένα.
Μαύρη και τώρα η ζωή
μακριά από εσένα.

'Αδειασε σήμερα ουρανέ για να δεχτείς
τις μύριες σκέψεις μιας ψυχής.
Αστέρια φτιάξτε μουσική
για να γεμίσει μια ψυχή.

Τριανταφυλλίζοντας

Με μια διάθεση φιλοσοφική και παιγνιώδη θέτω ένα ερώτημα και ψάχνω απαντήσεις. Ποιο από τα δύο τριαντάφυλλα θα διαλέγατε και γιατί;
Προσωπικά θα διάλεγα το κόκκινο.
Θα μου πείτε γιατί;
Είναι σύμβολο του έρωτα.
Είναι πιο όμορφο.
Είναι πιο εντυπωσιακό.
Να σας απόκαλύψω την αλήθεια;
Είναι αληθινό και με μεθυστικό άρωμα.
Το άλλο;
Απλά αποτέλεσμα της βιομηχανίας!!!


Και ιδού το αληθινό ρόδο χωρίς θολούρες. Δώρο μιας μαθήτριάς μου λίγο πριν τελειώσουμε το σχολείο!















Ρευστοποιώ τις αποδείξεις για να σε βρω.
Ομογενοποιώ τα υλικά και περιμένω.
Διαλογίζομαι στο απρόσμενο θρόισμα του ανέμου.
Ομορφαίνω τα πάντα στο πέρασμά μου...

Όμορφη πόλη των αντιφάσεων

Έπειτα από μια μετακόμιση επιβεβλημένη.
Πριν καλά καλά καταλάβω πώς και συνέναισα στην απουσία κλιματιστικού.
Έφτασε η ώρα της επιστροφής στην σίγουρα πιο δροσερή πόλη των Πατρών.
Σε κάποιους οι οποίοι υποστηρίζουν τη ζωή στη πρωτεύουσα, λέω κουράγιο.
Τι κάνεις όμως με το θόρυβο, το νέφος, την ταλαιπωρία στους δρόμους;
Ρώτας συχνά. Γιατί τόσοι ποιητές μαζεμένοι εκεί;
Εναντιώνονται στη φαιδρότητα της καθημερινότητας!
Φεύγω κάθε φορά και νιώθω ότι ακούω τις φωνές τους.
Εύχομαι πάντοτε να βρίσκεται εκείνο το μέρος, που σαν σε νησί μας ταξίδεψε χτες και ξεφύγαμε από την τρομακτική ζέστη του κέντρου της πόλης.

Τα χρώματα του ουρανού

Τα χρώματα έχουν την ιδιότητα αλλά και την ανάγκη να μας ταξιδεύουν, να μας κάνουν να ονειρευόμαστε.
Η παράθεσή τους δημιουργεί το ουράνιο τόξο, το εξαιρετικό αποτέλεσμα μετά τη βροχή.
Ξεφεύγουν, μπερδεύονται μεταξύ τους και συνδυάζονται δημιουργώντας έργα τέχνης.
Όλα μαζί μας φωτίζουν, μας ανανεώνουν.


Κάποια από αυτά τα έχουμε συνδυάσει με ευχάριστα (λευκό).
Κάποια με τα βρέφη (ροζ, γαλάζιο).
Άλλα με δυσάρεστα (μαύρο).
Περίεργη αυτή η αναγωγή στα χρώματα, τα οποία απλόχερα μας προσφέρουν τόσα όμορφα συναισθήματα.

Από όλα αυτά επιτρέψτε μου να επιλέξω κυρίως το γαλανό. Θάλασσα, ουρανός, ομορφιά...

Ταξίδι

Ίσως από εδώ πάνω η θέα να μας ταξιδεύει και να περιμένουμε κάτι καλύτερο.
Ίσως εκεινο το λιμανάκι της Κρήτης να μας άφησε όμορφες αναμνήσεις αλλά και τη θέληση να το ξαναεπισκεφτούμε λίαν συντόμως.
Ίσως...

Τι κάναμε αλήθεια;

Φύγαμε, προσπεράσαμε τις δυστοκίες και βρεθήκαμε μπροστά σε άλλες μεγαλύτερες διαφορετικές αλλότριες...

Μαγευτήκαμε, μας συνεπήραν τα όνειρα και αναζητήσαμε αλλούυ, σε άλλα μονοπάτια σε άλλες παραλίες ονομοιογενείς, την ηρεμία....

Συντεταγμένες ζωής

Μέσα σου βλέπω, μια ανοιχτή ψυχή.
Πάντα να ξέρω, την πρώτη στιγμή.
Μείον και συν πάντα για τέλος.
Παντού ακαθόριστοι ρητοί αριθμοί.
Παράλληλες ίνες ιστού καρδιάς.
Ήλιος να καίει, αέρας να φυσά.
Συνεχώς δεμένα, κάθετα χωριστά!

Σχολείο Τέλος

Τελευταία εβδομάδα με φωνούλες.
Ελπίδα για μια επόμενη χρονιά διαφορετική.
Λύτρωση; Δεν το νομίζω.
Εσύ δεν αγαπάς τη δουλειά σου;
Ίσως υπάρχει σε όλους η ανάγκη για λίγες διακοπές.
Ωραίο που θα ήταν ένα καφεδάκι στην παραλία....
Νεώτεροι και εμείς μαζί με τα παιδιά; Ναι σίγουρα.
Εκτροχιασμός από τη ρουτίνα της δουλειάς οι διακοπές;
Ίσως! Είναι αναγκαίες όμως για όλους:)

Στο Ρίτσο

Γιατί δεν τους ακούς που σε καλούν κάθε φορά απλά;
Ίσως αυτοί είναι που πριν, στης νιότης τη χαρά σε μελετούσαν.
Αγωνίζονταν να καταλάβουν τη ζωή.
Να και τα σπίτια από ψηλά, η απεραντοσύνη της θάλασσας μαζί με τα ασύμετρα παιχνίδια του ουρανού.
Νεύματα, σημάδια και αυτά των καιρών που παιρνούν.
Ήσουν εσύ που τα παρατήτησες, τα περιέγραψες με τα δικά σου αξεπέραστα λόγια.
Σε σένα αφιερώνουν, σε σένα μιλούν...

Ροκάνισες κάθε σκληρή εικόνα της πραγματικότητας και την έκανες λόγια ποιητικά.
Ιεροποίησες την πιο ψηλή κορφή της Μονεμβασιάς και καλοδέχεται την πεζοπορία με εικόνες.
Τίποτα δε ζήτησες, το έγραψες..
Σώθηκες μέσα από τις ρίμες και τα τρίστιχα.
Οραματίστηκες πολλά και τα έγραψες.
Σωριάζεται εδώ το πατρικό σου σπίτι και κανείς από αυτούς που μπορούν, δεν κάνει κάτι.

Χρυσή τομή

Κάθε "επιλογή" και μια νέα αρχή,
ένα κομμάτι εγώ που αναζητά διέξοδο να εκφραστεί.

Κάθε "αποδοχή" και μια σταυροφορία,
μια υποδούλωση της προσωπικής ελευθερίας.

Κάθε "ναι" και μια άρνηση,
απόριψη των υπολοίπων.

Κάθε "ίσως" και η εύστοχα ιδανική,
μια ενδιάμεση ενδιαφέρουσα επιλογή
η χρυσή τομή!

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ