Σκέψεις της βροχής

Φθίνουν οι μέρες, ξεφτίζουν.
Θαμπώνουν τα χρώματα, ξεθωριάζουν.
Ιδιοποιούνται οι σχέσεις, ξεφεύγουν.
Ναύσταθμοι δέχονται καράβια που ξεβράζει το κύμα.
Οράματα, όνειρα, σκέψεις, σχηματοποιούνται τώρα.
Πλάι στο τζάκι σε λίγες μέρες οι στίχοι παίρνουν πνοή.
Ωραιότητα και ασχήμια συνωστίζονται στη σκέψη.
Ροκανίδια η ύλη, τα πρέπει, το μετέωρο ίσως.
Ολοκληρωτικά γιατί, στην απουσία λογικής.