Θλίψη, πόνος, αγωνία.

Όλα σε πύρινο κλοιό και να μην μπορείς να κάνεις τίποτε αλλά μόνο να βλέπεις εικόνες από την τηλεόραση.
Είναι λυπηρό, τα πάντα καίγονται.

Ευτυχώς που ακόμα μπορούμε να μιλήσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους στην Καλαμάτα, γιατί αν βασιζόμαστε μόνο στους ρεπόρτερ αυτή τη στιγμή θα είχαμε τρελαθεί.

Υπήρξε στιγμή που κανάλι έλεγε ότι καίγονται σπίτια στα Γιαννιτσάνικα και η φωτιά κατευθύνεται στην πόλη απειλητικά και άλλο ότι τέθηκε υπό έλεγχο η φωτιά με εναέρια μέσα. Και οι δικοί μου έβλεπαν το ίδιο. Θα τρελαθούμε τελικά;