Νόστος - Ο ποιητής

Ας ήταν - λέει - να γύριζαν πίσω οι εποχές εκείνες όπου
τα όμορφα πράγματα περίσσευαν
κι ήταν και πιστευτά, - όπως ένα λουλούδι στο ποτήρι,
όπως δύο ερωτευμένοι στο παγκάκι του κήπου
ή τα σπουργίτια με τις προπετείς ουρές τους.
Και μόλις άρχιζε η βροχή, τρεις άγγελοι με ρόδινες
ομπρέλες
στέκονταν έξω απ' το παράθυρό σου και σου ψιθύριζαν
το ποίημα που θα 'γραφες στο μέτρα της μικρής βροχής.
Καρλόβασι, 17/7/1987


Όσο κι αν βρέχει το χέρι του μες στο σκοτάδι,
το χέρι του δέ μαυρίζει ποτέ. Το χέρι του
είναι αδιάβροχο στη νύχτα. Όταν θα φύγει
(γιατί όλοι φεύγουμε μια μέρα) θαρρώ θα μείνει
ένα γλυκύτατο χαμόγελο στον κόσμο ετούτον
που αδιάκοπα θα λέει"ναι" και πάλι "ναι"
σ' όλες τις προαιώνιες διαψευσμένες ελπίδες.
Καρλόβασι. 17/7/1987

Σε εμάς που δεν ξεχνούμε τους μεγάλους ποιητές μας,
που απλόχερα ακόμα και σήμερα αφήνουν "ένα γλυκύτατο χαμόγελο".
Δύο ποιήματα από τη συλλογή του "Τα αρνητικά της σιωπής", μία από τις τελευταίες συλλογές που μας άφησε κληρονομιά ο ποιητής.
Ένα μικρό αφιέρωμα επιτρέψτε μου διότι σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου 1990 έφυγε από τη ζωή αλλά όχι από την καρδιά μας.