Καλοκαιρινά ηλιοβασιλέματα

Ξημέρωσε;
Πάντοτε η ανατολή και η δύση ήταν οι πιο αγαπημένες στιγμές της ημέρας.
Πάντοτε έβρισκα τρόπο να τον βλέπω να στέκεται και να με φωτίζει, να με ζεσταίνει, να με ταξιδεύει...

Έπαιρνα τη θέση μου, το καφεδάκι, και ένα σημειωματάριο.
Το χαρτί και το μολύβι μου ήταν αυτό που σίγουρα δε θα ξεχνούσα με τίποτα.
Ακόμα και στις διακοπές.
Ταξίδευα μόνο με καλή παρέα και γαλήνια θάλασσα.
Με φόβιζαν τα κύμματα και η θαλασσοταραχή.
Παιδικές μνήμες του αναγκαίου μεροκάματου μέσα στην κακοκαιρία.
Τα ταξίδια μου μπορεί να μην είχαν προορισμό κάτι ανάλογο, αλλά ήταν ό, τι χρειαζόμουν κάθε φορά.
Χρώματα, εικόνες, χαλάρωση και συναισθήματα.

Πάντοτε θα θυμάμαι παραλίες όπου ξεχάστηκα αλλά δεν ξεχάστηκαν.
Ήρθαν, έφυγαν, αλλά μένουν στη μνήμη να παρατηρούν το επόμενο καλύτερο καλοκαιράκι.
Κάποιες στιγμές όμως ο ήλιος δύει.
Μας στερεί το φως και την ομορφιά της μέρας αλλά χαρίζει το ρομαντισμό της πανσελήνου.

Περιμένω, παραμένω, επιμένω στο καλυτερο και πιο ξεκούραστο καλοκαίρι από όλα τα προηγούμενα. Αυτό το καλοκαίρι είναι και θα είναι διαφορετικό, πλούσιο σε συναισθήματα, εικόνες, ηλιοβασιλέματα γεμάτα από αγάπη.