ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ 4/4/2001

Τώρα βραδιάζει και ούτε μια αίσθηση έχω του τι θα έρθει.
Ταξιδεύω ανάμεσα στις σκέψεις, τις αναμνήσεις,
στο παρόν, το μέλλον και τώρα...
Δεν την νιώθω την κούραση μα τη μοναξιά.
Δεν τη νιώθω την άρνηση μα την ξεχασμένη ανθρωπιά.
Δεν τη νιωθω την πίκρα, την απομόνωση,
δεν την αντέχω άλλη πια.